27 Kasım 2008 Perşembe

Bu Sabah ...

Hiç uyanmak istemiyorum. Hele yataktan çıkmak hiç istemiyorum. Yağmur mu yağıyor ne? Sanki yatak odasının camı dillenmiş, su damlacıklarının vuruşlarıyla... Her damla beynimde zonkluyor, pat pat pat diye... Zaten hava da daha aydınlanmamış. Offff azıcık daha uyku ne olur? Bilmem dün gece kaç defa kalktım. Artık saymıyorum bile... Uyumak istiyorum, yorganı üzerime çekip saatlerce, günlerce hatta haftalarca hiç kalkmadan uyumak. Yoruldum mu artık ne? Sanki şarjı bitmiş pil gibiyim. Elim kolum kalkmıyor. Çalışmıyor, çalışamıyorum.

İçeriden gene bir ağlama sesi kulaklarımda çınlıyor. Hoooop yataktan fırlıyorum. İri bir çift mavi göz buğlanmış, bana bakıyor. İrkiliyorum, yoksa hissettimi ne sızlanmalarımı? Kızıyorum, bütün düşündüklerim için kendime. Offf içim sızlıyor, utanıyorum. Alıyorum kuzumu kucağıma , sarılıyorum. Öpüyorum, öpüyorum, öpüyorum....

Hiç yorum yok: