Hayata karşı köşelerim var benim, bazen çıkıveriyor sivriliklerim. Anlamam ben öyle grilerden ... Ya siyah ya beyaz, ya var ya yok, ya evet ya hayır benim için her şey... Ortası yoktur hiç bir şeyin...
Bazen geçiyorum karşıma, hesaplaşıyorum kendimle. Artık değişmelisin Demet diyorum yakalamalısın grileri, törpülemelisin tüm sivriliklerini, kırmalısın bir bir hayatın köşelerini... İşte o zaman alıyorum kağıdı kalemi elime , hesaplıyorum geleceği. Korkuyorum... Biliyorum, ileride Yiğit'im kendi kararlarını kendi verecek. Kimbilir belki başka bir ülkede, belki de başka bir şehirde yaşayacak, belki hiç istemediğimiz bir evlilik yapacak, belki dinini belki de cinsiyetini değiştirecek.
Sıkılıyorum, bunları hiç düşünmek istemiyorum. Bildiğim tek şey Yiğit nasıl yaşarsa yaşasın hep onun yanında olacağım ve onu çok seveceğim. Yiğit'imi kaybetmek istemiyorum onun için başlıyorum kırmaya hayatın köşelerini...
Bazen geçiyorum karşıma, hesaplaşıyorum kendimle. Artık değişmelisin Demet diyorum yakalamalısın grileri, törpülemelisin tüm sivriliklerini, kırmalısın bir bir hayatın köşelerini... İşte o zaman alıyorum kağıdı kalemi elime , hesaplıyorum geleceği. Korkuyorum... Biliyorum, ileride Yiğit'im kendi kararlarını kendi verecek. Kimbilir belki başka bir ülkede, belki de başka bir şehirde yaşayacak, belki hiç istemediğimiz bir evlilik yapacak, belki dinini belki de cinsiyetini değiştirecek.
Sıkılıyorum, bunları hiç düşünmek istemiyorum. Bildiğim tek şey Yiğit nasıl yaşarsa yaşasın hep onun yanında olacağım ve onu çok seveceğim. Yiğit'imi kaybetmek istemiyorum onun için başlıyorum kırmaya hayatın köşelerini...
1 yorum:
Çok güzel yazmışsın Demetcim, ellerine sağlık. Çok da güzel anlatmışsın anne olmanın iyisiyle kötüsüyle, herşeye rağmen evladına kucak açmak demek olduğunu.
Yorum Gönder